Ο εξορκιστής Κάρλος Μάρτινς έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο με αποστολή να σώσει ψυχές από δαίμονες που «βασανίζουν τους ανθρώπους με φωνές, λιποθυμίες και τραύματα που δεν περνάνε ποτέ».
Ο πατέρας Μάρτινς δηλώνει ότι μετά από εξορκισμό μιας μεσήλικης γυναίκας είναι βέβαιος πως ο «πρίγκιπας του σκότους βρίσκεται σε πόλεμο με την ανθρωπότητα».
Λίγο πριν ξεκινήσει τον εξορκισμό η γυναίκα άρπαξε «έναν άνδρα, που ήταν εκεί για να την κρατάει ακινητοποιημένη, και τον πέταξε πάνω από το κεφάλι της σαν να ήταν μια κουρέλι». Ο άνδρας ήταν πάνω από 1,83 μέτρα ύψος και ζύγιζε πάνω από 136 κιλά, καθιστώντας σχεδόν αδύνατο για μια γυναίκα με ελάχιστη μυική δύναμη να τον πετάξει στην άλλη άκρη του δωματίου.
«Η γυναίκα έδειξε τότε τον πλησιέστερο διακόπτη φωτός στον τοίχο, περίπου 3,6 μέτρα μακριά. Μία από τις βίδες που κρατούσαν τον διακόπτη ξεβιδώθηκε μόνη της και πετάχτηκε στον αέρα στη δεξιά παλάμη της», υποστηρίζει ο πατέρας Μάρτινς.
«Την κάρφωσε στον αριστερό της πήχη. Αργότερα, στην ίδια συνεδρία, με χτύπησε στο πρόσωπο με τέτοια δύναμη που χρειάστηκα δύο χειρουργικές επεμβάσεις για να αποκαταστήσω τη ζημιά που υπέστη στο κρανίο μου. Ο Διάβολος είναι πραγματικός» επιβεβαιώνει σε συνέντευξη του.
Ο πατέρας Μάρτινς σημείωσε ότι θα ήταν ευχαριστημένος ως ιερέας, αν δεν είχε συναντήσει ούτε έναν δαίμονα στη θητεία του. «Αν και είναι χαρά να κάνω αυτή τη δουλειά, ποτέ δεν μου άρεσε να συναντώ τον Διάβολο και τους ακόλουθούς του» είπε στη Daily Mail.
Ενώ ο πατέρας Μάρτινς ισχυρίζεται ότι έχει εκτελέσει πολλούς εξορκισμούς, επιστήμονες έχουν υποστηρίξει ότι τέτοια άτομα πάσχουν μόνο από ψυχολογικές διαταραχές.
«Ορισμένοι ασθενείς που θεωρούνταν ότι είχαν προσβληθεί από δαίμονες και υποβλήθηκαν σε θεραπεία με αντιψυχωσικά, παρουσίασαν ύφεση», δήλωσε ο Δρ. Αμίν Μοχάμαντ Γκαντίτ, καθηγητής ψυχιατρικής στο Memorial University of Newfoundland του Καναδά.
«Μπορεί επίσης να υπάρχει ένας πιθανός επεξηγηματικός ρόλος που σχετίζεται με μη φυσιολογική λειτουργία δομών του εγκεφαλικού στελέχους στην περιοχή της τέταρτης κοιλίας, είτε προκαλείται από γενετικούς είτε από περιβαλλοντικούς παράγοντες ή συνδυασμό αυτών» συνέχισε.
Άλλες έρευνες έχουν υποδηλώσει ότι το σύνδρομο καταληψίας είναι αποτέλεσμα ψυχολογικών παραγόντων όπως σοβαρή ψυχική ασθένεια, τραύμα, μαζική υστερία ή πολιτισμικές πεποιθήσεις. Ωστόσο, καμία από τις παραπάνω επιβεβαιωμένες από την επιστήμη θεωρίες δεν έχουν σταματήσει τον πατέρα Μάρτινς από τον «αφοσιωμένο αγώνα του κατά του κακού».
Ο Μάρτινς επιμένει ότι οι δαίμονες δρουν πρώτα προσκολλώμενοι σε έναν ξενιστή. «Οι δαίμονες απαιτούν μια πόρτα, μια είσοδο μέσω της οποίας λαμβάνουν το νόμιμο δικαίωμα να δαιμονοποιούν, να παρενοχλούν και να καταπιέζουν. Δεν προσκολλώνται αυθαίρετα σε ανθρώπους αυθαίρετα. Πρέπει είτε να τους επιτραπεί η είσοδος είτε να σταλούν», είπε ο πατέρας Μάρτινς.
Το δεύτερο βήμα, είπε, είναι ο δαίμονας να έχει πρόσβαση στις πληγές του ξενιστή του, «εκμεταλλευόμενος και χειραγωγώντας τους τραυματισμούς, τις πληγές, τις ασθένειες ή τις δυσλειτουργίες του θύματός του».
«Οι εξορκιστές συχνά ερωτώνται αν η δαιμονική συμπεριφορά που απεικονίζεται στην περίφημη ταινία του 1973, «Ο Εξορκιστής», είναι ακριβής», δήλωσε ο πατέρας Μάρτινς. Είπε ότι η ταινία ήταν ακριβής εκτός από την περιστροφή του κεφαλιού κατά 360 μοίρες από τον δαιμονισμένο.
«Αν οι άνθρωποι γνώριζαν τον πόνο και την αγωνία που μπορεί να προκαλέσει ένας δαίμονας, κανείς δεν θα άνοιγε ποτέ ξανά μια πόρτα σε έναν», πρόσθεσε.
Στο νέο του βιβλίο, The Exorcist Files: True Stories About the Reality of Evil and How to Defeat It, ο πατέρας Μάρτινς αποκαλύπτει μερικές από τις ανατριχιαστικές περιπτώσεις που έχει συναντήσει προσωπικά, οι οποίες δείχνουν την «πραγματικότητα του Διαβόλου και των ακόλουθών του».
«Οι άνθρωποι με ρωτούν πώς είναι να μάχεσαι τον Διάβολο. Ο αντίπαλός μου είναι το ίδιο το μίσος», αναφέρει το βιβλίο. «Όταν μπαίνω σε ένα δωμάτιο για να κάνω έναν εξορκισμό, η περιφρόνηση και η απέχθεια του αρχαίου φιδιού, αυτού που αρνήθηκε να υπακούσει τον Θεό, αυτού που προκάλεσε την πτώση των πρώτων μας γονέων, αυτού που χαίρεται με κάθε ανθρώπινη δυστυχία και πόνο, είναι έτοιμο να με συναντήσει».
Η άτεκνη γυναίκα
Μία από τις πιο οδυνηρές συναντήσεις του πατέρα Μάρτινς ήταν, γράφει, όταν τον κάλεσε ένα νεαρό ζευγάρι, η Σέριλ και ο Μαρκ (σσ. όλα τα ονόματα στο βιβλίο του έχουν αλλάξει για λόγους προστασίας της ιδιωτικής ζωής). Το ζευγάρι δεν μπορούσε να αποκτήσει παιδί, με αποτέλεσμα η Σέριλ να πέσει σε κατάθλιψη και να αποκτήσει εμμονή για βρεφικά ρούχα, πάνες, παιδικά παιχνίδια ενώ αγόρασε και μια κούνια.
Όμως τα πράγματα πήραν άσχημη τροπή όταν άρχισε να συλλέγει νεκρά έντομα, όπως γρύλους, ακρίδες, σφήκες, νυχτοπεταλούδες και πεταλούδες, και να τα τοποθετεί δίπλα στην άδεια κούνια.
«Κάποιος μου είπε ότι θα με βοηθούσαν να μείνω έγκυος», είπε η Σέριλ στον Μαρκ. «Όταν πεθαίνουν, τα πνεύματά τους αιωρούνται γύρω από τα σώματά τους ψάχνοντας ένα μέρος για να σχηματίσουν νέα ζωή. Ο θάνατος απελευθερώνει ενέργεια ζωής. Θέλω αυτή την ενέργεια για να κάνω ένα μωρό μέσα στη μήτρα μου».
Η κούνια γέμισε στις επόμενες μέρες με νεκρούς σκίουρους και πουλιά, αυξάνοντας τις ανησυχίες του Μαρκ για τη σύζυγό του, η οποία είχε επίσης πληρώσει χιλιάδες ευρώ σε μια μέντιουμ που της είπε να χρησιμοποιήσει τη ζωτική ενέργεια των νεκρών ζώων για να μείνει έγκυος. Τελικά, ο Μαρκ ακολούθησε τη Σέριλ σε ένα pet shop και γύρισε σπίτι σε μια σκηνή απίστευτου τρόμου. Η γυναίκα του στεκόταν πάνω από πολλά νεκρά ποντίκια, ένα ακόμα έτρεμε, και όταν ο Μαρκ τη ρώτησε τι συμβαίνει, εκείνη είπε με μια εξαιρετικά βαθιά, ξένη φωνή: «Να μείνεις μακριά από τα γαμ….να ποντίκια».
Ο Μαρκ ζήτησε βοήθεια από τον Μεθοδιστή πάστορά του, ο οποίος είπε: «Πρέπει να απευθυνθείτε στους Καθολικούς για βοήθεια. Είναι οι μόνοι που ξέρουν από τέτοια πράγματα».
Ο πατέρας Μάρτινς έφτασε στο σπίτι τους για να μιλήσει με τη Σέριλ, η οποία γύρισε και είπε στον σύζυγό της:
«Γιατί έφερες αυτόν τον μπάσταρδο ιερέα εδώ;»
«Ποιος είσαι;» ρώτησε ο πατέρας Μάρτινς.
«Ξέρεις ποιος είμαι, γ…νε», απάντησε η Σέριλ. Μετά από οκτώ συνεδρίες εξορκισμού, η γυναίκα εξαγνίστηκε.
«Στο τέλος, χρειάστηκε ο πόνος, η ταπείνωση και η αδυναμία της δαιμονικής κατοχής για να πειστεί η Σέριλ να στραφεί στον Θεό – αντί στη μητρότητα – για νόημα» γράφει ο Μάρτινς.
Ο δαιμονισμένος πυροσβέστης
Ο Τζέρεμι, ένας πυροσβέστης στα τέλη της δεκαετίας των είκοσι, πήγε στην εκκλησία του πατέρα Μάρτινς ζητώντας βοήθεια για την παράξενη συμπεριφορά του, τις πολυήμερες λιποθυμίες και τους ανεξήγητους τραυματισμούς του.
«Όταν συστήθηκε, βρήκα τον Τζέρεμι ευγενικό, ήπιων τόνων και χαριτωμένο – την επιτομή του τζέντλεμαν», σημειώνει ο πατέρας Μάρτινς στο βιβλίο του. «Από τη συμπεριφορά του, κανείς δεν μπορούσε να υποθέσει ότι κάτι πήγαινε στραβά μαζί του».
Ο πατέρας Μάρτινς έπρεπε να εκτελέσει το τελετουργικό του εξορκισμού της Καθολικής Εκκλησίας για να είναι βέβαιος ότι ο νεαρός ήταν πράγματι δαιμονισμένος.
Το τελετουργικό του εξορκισμού περιλαμβάνει μια ποικιλία προσευχών, συμπεριλαμβανομένης του Χαιρετισμού της Θεοτόκου και του Αθανασιανού Συμβόλου της Πίστεως, με τον ιερέα να χρησιμοποιεί αγιασμό και σταυρό.
«Το τελετουργικό απαιτεί ηθική βεβαιότητα ότι ένα άτομο είναι δαιμονισμένο πριν ο εξορκιστής μπορέσει να προχωρήσει», αναφέρει το βιβλίο. «Η «ηθική βεβαιότητα» νοείται ως το συμπέρασμα στο οποίο θα κατέληγε οποιοδήποτε ευφυές και λογικό άτομο δεδομένων των αποδεικτικών στοιχείων που συγκεντρώθηκαν».
Ο πατέρας Μάρτινς και ο Τζέρεμι μίλησαν ιδιωτικά για λίγο, συζητώντας τις εμπειρίες του πυροσβέστη που συνέβησαν πριν αρχίσουν οι αλλαγές στη ζωή του. Ο Τζέρεμι θυμήθηκε όταν ήταν οκτώ ετών και ο φίλος του αδελφού του έφερε ένα πίνακα Ouija στο σπίτι και τον κάλεσε να συμμετάσχει.
Θυμήθηκε την πλακέτα να κινείται ως απάντηση σε διάφορες ερωτήσεις που έθετε η ομάδα και εκείνο το βράδυ, ο Τζέρεμι πήγε για ύπνο και είδε μια σκοτεινή φιγούρα στο δωμάτιό του.
«Η φιγούρα ήταν τόσο μαύρη που, αν και τα φώτα ήταν σβηστά, κάθε άλλο αντικείμενο στο δωμάτιο έμοιαζε λουσμένο στο φως. Εκτός από το ότι ήταν έντονα μαύρη, η μόνη επιπλέον λεπτομέρεια που θυμόταν ήταν ότι είχε ανθρώπινο σώμα αλλά κεφάλι γάτας», γράφει ο Μάρτινς.
Ο Τζέρεμι είπε ότι η φιγούρα υποσχέθηκε να του δώσει οτιδήποτε ήθελε με αντάλλαγμα την ψυχή του. Και ως ένα νεαρό αγόρι, ονειρευόταν να γίνει πυροσβέστης. Ο πατέρας Μάρτινς παρέδωσε στον Τζέρεμι ένα βιβλίο με μια μικρή σταγόνα αγιασμού στο εξώφυλλο και όταν το άρπαξε, «πετάχτηκε από την καρέκλα του και έγειρε το πάνω μέρος του σώματός του προς τα πίσω».
«Δαίμονα, ποιος είσαι;» ρώτησα.
«Γ…σαι, ιερέα!» απάντησε. «Είναι δικός μου. Μου έδωσε τον εαυτό του. Δεν θα τον έχεις ποτέ!»
«Δαίμονα, θέλω να μιλήσω στον Τζέρεμι», είπα.
Απάντησε με ένα αργό, χλευαστικό γέλιο.
«Στο όνομα του Ιησού, σε διατάζω να φέρεις τον Τζέρεμι», δήλωσα.
Ο πατέρας Μάρτινς είπε επανειλημμένα στον Τζέρεμι ότι έπρεπε να απαρνηθεί τον δαίμονα και να «ανακηρύξει τον Ιησού Κύριό του».
Ο Τζέρεμι ανάγκασε τις λέξεις να βγουν, διώχνοντας τον δαίμονα από το σώμα του, όπως ισχυρίστηκε ο πατέρας Μάρτινς.
Εξορκισμοί, μια παλιά πρακτική στο μικροσκόπιο
Αν και η επιστήμη διαψεύδει κάθε ισχυρισμό η πρακτική του εξορκισμού, με τις βαθιές θρησκευτικές της ρίζες, όχι μόνο επιβιώνει, αλλά φαίνεται να γνωρίζει και ανανεωμένο ενδιαφέρον και ζήτηση.
Ο εξορκισμός, η τελετουργική εκδίωξη ενός υποτιθέμενου δαιμονικού ή κακόβουλου πνεύματος από ένα πρόσωπο ή τόπο, αποτελεί αναπόσπαστο μέρος πολλών θρησκευτικών παραδόσεων ανά τους αιώνες.
Ενώ επίσημα, παγκόσμια στατιστικά στοιχεία είναι δυσεύρετα λόγω της ευαίσθητης φύσης του θέματος, αναφορές από έγκριτα μέσα ενημέρωσης και θρησκευτικές πηγές υποδηλώνουν μια αύξηση της ζήτησης για εξορκισμούς τις τελευταίες δεκαετίες.
Όπως αναφέρει η Washington Post, «η Καθολική Εκκλησία των ΗΠΑ έχει αυξήσει δραματικά τον αριθμό των εξορκιστών της τα τελευταία χρόνια, από 12 το 2005 σε περίπου 120 σήμερα».
Αντίστοιχα, το Associated Press έχει επιβεβαιώσει ότι η Επισκοπή του Μιλάνου, διπλασίασε τον αριθμό των ιερέων-εξορκιστών και ξεκίνησε τη λειτουργία τηλεφωνικής γραμμής βοήθειας για να ανταποκριθούν στον αυξανόμενο όγκο αιτημάτων.
«Η ζήτηση μπορεί να αποδοθεί σε διάφορους παράγοντες, όπως η αυξημένη προβολή μέσω ταινιών και τηλεοπτικών σειρών, αλλά και η αναζήτηση πνευματικών λύσεων σε εποχές αβεβαιότητας και άγχους» σημείωσε το ρεπορτάζ.
Απέναντι σε αυτά τα αφηγήματα η επιστημονική κοινότητα προσφέρει μια διαφορετική ανάγνωση βασισμένη στην έρευνα και την κλινική παρατήρηση.
Οι ψυχίατροι και οι νευρολόγοι εξηγούν τα φαινόμενα που αποδίδονται σε «δαιμονική κατοχή» ως συμπτώματα ψυχολογικών ή νευρολογικών διαταραχών.
Είναι αξιοσημείωτο ότι ακόμα και οι ίδιοι οι εξορκιστές, ειδικά αυτοί που έχουν λάβει εκπαίδευση από την Καθολική Εκκλησία, τονίζουν την ανάγκη συνεργασίας με ειδικούς ψυχικής υγείας.
Η Εκκλησία, όπως τονίζει το National Catholic Reporter, «διακρίνει σαφώς τις περιπτώσεις ψυχικών ασθενειών από τις υποτιθέμενες διαβολικές επιρροές, προτρέποντας στην ιατρική και ψυχολογική αξιολόγηση πριν από οποιαδήποτε άλλη παρέμβαση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου