Ο Τρωικός Πόλεμος… συνέβη στ’ αλήθεια;

Ανασκαφές από Τούρκους αρχαιολόγους έφεραν στο φως ευρήματα για τις βίαιες συγκρούσεις της Εποχής του Χαλκού, έτσι όπως ακριβώς μεταφέρονται στο επικό έργο του Ομήρου, «Ιλιάδα».

Σύμφωνα με την Ιλιάδα ο πόλεμος ξεκίνησε αφού ο Πάρης της Τροίας απήγαγε την Ελένη, σύζυγο του Σπαρτιάτη βασιλιά Μενέλαου, πυροδοτώντας μια ελληνική πολιορκία, που διήρκεσε δέκα ολόκληρα χρόνια.

 Σύμφωνα με την Dailymail, ομάδα Τούρκων αρχαιολόγων με επικεφαλής τον καθηγητή Ρουστέμ Ασλάν του Πανεπιστημίου του Τσανάκαλε, Onsekiz Mart, ανακάλυψε αρχαιολογικά ευρήματα και στοιχεία που παραπέμπουν σε μάχες σώμα με σώμα και μια αιφνίδια, καταστροφική πτώση, ακριβώς όπως την περιέγραψαν οι αρχαίοι Έλληνες.

Μεταξύ των ευρημάτων περιλαμβάνονται δεκάδες πέτρες από πηλό και πέτρες για σφεντόνες, θαμμένες λίγο έξω από αυτό που θεωρείται ότι ήταν τα τείχη του ανακτόρου. Όπως εξηγούν οι ειδικοί, αυτές οι πέτρες, που είχαν λειανθεί για να έχουν τέλεια αεροδυναμική, ήταν πολύ θανατηφόρα όπλα της Εποχής του Χαλκού και μπορούσαν να συνθλίψουν κρανία από μεγάλη απόσταση, όταν εκτοξεύονταν με σφεντόνες από δέρμα.

Οι πέτρες χρονολογούνται πριν από περίπου 3.200 έως 3.600 χρόνια, δηλαδή ακριβώς στην περίοδο κατά την οποία πιστεύεται ότι διεξήχθη ο Τρωικός Πόλεμος, ο οποίος, σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες ιστορικούς, τοποθετείται γύρω στο 1184 π.Χ.

Επιπλέον, οι αρχαιολόγοι εντόπισαν καμένα κτίρια και σκελετούς που είχαν ταφεί βιαστικά.

Το επίκεντρο των ερευνών ήταν το παλάτι, η αγορά και τα οχυρωματικά τείχη της Τροίας -μιας πόλης γνωστής στην αρχαιότητα ως Wilusa, σύμφωνα με τις Χεττιτικές πηγές. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα μετακάρπιο οστό που φαίνεται πως χρησιμοποιούνταν ως ζάρι σε παιχνίδια και αποτελεί ένδειξη για το πώς περνούσαν τον χρόνο τους οι στρατιώτες, περιμένοντας τη μάχη.

Όπως τονίζει ο καθηγητής Ρουστέμ Ασλάν του Πανεπιστημίου του Τσανάκαλε, Onsekiz Mart, ο οποίος ηγείται της ανασκαφής: «Αυτή η συγκέντρωση λίθων σφεντόνας σε μια τόσο μικρή περιοχή υποδηλώνει έντονες μάχες, είτε μια απεγνωσμένη άμυνα είτε μια επίθεση πλήρους κλίμακας».

Για αιώνες, οι μελετητές απέρριπταν την Ιλιάδα του Ομήρου ως καθαρό μύθο και την θεωρούσαν ως μια ποιητική φαντασία

Παρ’ όλα αυτά, τα νέα ευρήματα που ήρθαν στο φως υποδηλώνουν ότι μπορεί να υπήρχε ένας πραγματικός πόλεμος πίσω από τον θρύλο. Καμένα ερείπια, σπασμένα όπλα και ανθρώπινα λείψανα θαμμένα βιαστικά είναι σημάδια μιας ξαφνικής, βίαιης επίθεσης, όχι μιας αργής παρακμής.

Σε συνδυασμό με αιχμές βελών από προηγούμενες ανασκαφές, υποδηλώνει έντονα ότι ξέσπασαν μάχες σώμα με σώμα σε αυτό το μέρος της πόλης, ένα πιθανό πεδίο μάχης όπου οι αμυνόμενοι έδωσαν την τελική τους αντίσταση. Όλα αυτά ευθυγραμμίζονται με αρχαία κείμενα.

Τόσο ο Ηρόδοτος όσο και ο Ερατοσθένης, Έλληνες ιστορικοί που έγραψαν αιώνες αργότερα, ότι ο Τρωικός Πόλεμος ήταν ένα πραγματικό γεγονός, ενώ ο Ρωμαίος ποιητής Βιργίλιος απαθανάτισε τα επακόλουθά του στην Αινειάδα, περιγράφοντας επιζώντες που έφευγαν από την φλεγόμενη πόλη. Σύμφωνα με τον θρύλο, ένας τέτοιος επιζών, ο Αινείας, θα συνέχιζε να ιδρύει τη γραμμή που οδηγούσε στην ίδια τη Ρώμη.

Οι σύγχρονοι αρχαιολόγοι εργάζονται στον χώρο από τη δεκαετία του 1870, αλλά η προσοχή έχει πλέον στραφεί σε ένα πολύ συγκεκριμένο χρονικό διάστημα: 1500 έως 1200 π.Χ., την εποχή που συνδέεται συχνότερα με την Ιλιάδα. Μελανό σημείο είναι ότι δεν υπάρχουν ακόμη φυσικά στοιχεία για ξύλινο άλογο και οι μελετητές προειδοποιούν ότι μπορεί να ήταν ποιητικός συμβολισμός, μια μεταφορά για δολιοφθορά ή προδοσία.

Εντοπίστηκαν δύο νέοι ιοί των νυχτερίδων που απειλούν να αποτελέσουν..... πανδημία

 

Ερευνητές του Ινστιτούτου Ελέγχου και Πρόληψης Ενδημικών Νόσων στη Γιουνάν της Κίνας ανακάλυψαν δύο νέους ιούς των νυχτερίδων οι οποίοι είναι «στενοί συγγενείς» των φονικών ιών Νίπα και Χέντρα που προκαλούν σοβαρή εγκεφαλική φλεγμονή και αναπνευστική νόσο στους ανθρώπους. Αυτό αναφέρουν στο επιστημονικό περιοδικό ανοιχτής πρόσβασης «PLOS Pathogens» – στη δημοσίευσή τους παρουσιάζουν επίσης και άλλους νέους ιούς, βακτήρια αλλά και παράσιτα που εντοπίστηκαν στους νεφρούς νυχτερίδων και θα μπορούσαν να αποτελέσουν μεταδοτικές απειλές.

Ελλειψη πλήρους «μικροβιακής» καταγραφής

Οι νυχτερίδες αποτελούν φυσικά ρεζερβουάρ ενός μεγάλου εύρους μικροοργανισμών, συμπεριλαμβανομένων «διάσημων» παθογόνων που έχουν προκαλέσει επιδημίες σε ανθρώπους (αποτέλεσαν άλλωστε την «πηγή» της πανδημίας του κορωνοϊού SARS-CoV-2). Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν είχε γίνει μια ολοκληρωμένη καταγραφή της «βεντάλιας» των ιών, των μυκήτων, των βακτηρίων και των παρασίτων που μολύνουν τις νυχτερίδες – οι περισσότερες μελέτες είχαν επικεντρωθεί στα κόπρανα των νυχτερίδων προκειμένου να κάνουν αναλύσεις της μικροβιακής σύστασής τους παρά στα ίδια τα όργανα των ιπτάμενων αυτών θηλαστικών.

Αντίγραφα του ιού του Νίπα (κόκκινο) σε εικόνα από ηλεκτρονικό μικροσκόπιο διέλευσης (US NIAID)

Στο πλαίσιο της νέας μελέτης οι ερευνητές εξέτασαν τους νεφρούς 142 νυχτερίδων που ανήκαν σε 10 διαφορετικά είδη – τα ζώα συνελέγησαν σε μια περίοδο τεσσάρων ετών από πέντε περιοχές της κινεζικής επαρχίας Γιουνάν. Με χρήση προηγμένων μεθόδων γενετικής αλληλούχισης οι επιστήμονες ανακάλυψαν 22 ιούς – 20 εξ αυτών δεν ήταν γνωστοί ως σήμερα.

Φόβοι για μολυσμένα φρούτα

Δύο από τους ιούς που προκαλούν τη μεγαλύτερη ανησυχία ήταν νέοι ιοί Henipa – πρόκειται για το ίδιο γένος με εκείνο των ιών Νίπα και Χέντρα που είναι γνωστό ότι συνδέονται με υψηλά ποσοστά θνητότητας στους ανθρώπους. Οι νέοι ιοί Henipa εντοπίστηκαν σε φρουτοφάγες νυχτερίδες (fruit bats) που ζούσαν κοντά σε οπωρώνες δίπλα σε χωριά. Με δεδομένο ότι αυτό το είδος των ιών εξαπλώνεται μέσω των ούρων, η νέα μελέτη γεννά φόβους σχετικά με επιμολυσμένα από ούρα φρούτα τα οποία μπορούν να καταναλωθούν από ζώα ή ανθρώπους και να εξαπλωθούν.

Παράσιτα και βακτήρια

Οι ερευνητές εντόπισαν επίσης ένα νέο παράσιτο που ονομάστηκε Klossiella yunnanensis καθώς και δύο είδη βακτηρίων που βρέθηκαν σε αφθονία – το ένα εξ αυτών αποτελεί μάλιστα νεοανακαλυφθέν είδος (ονομάστηκε Flavobacterium yunnanensis).

Ανησυχία για τη δυναμική των ιών να μεταπηδήσουν σε ανθρώπους και ζώα

«Τα ευρήματα αυτά ενισχύουν τη γνώση μας σχετικά με τα παθογόνα που εντοπίζονται στους νεφρούς των νυχτερίδων και μπορεί να είναι μεταδοτικά, υπογραμμίζουν την ύπαρξη σημαντικών απειλών που συνδέονται με ζωονόσους και επισημαίνουν την ανάγκη λεπτομερών μικροβιακών αναλύσεων σε υπομελετημένα όργανα προκειμένου να προσδιοριστεί καλύτερα ο κίνδυνος μετάδοσης παθογόνων από τους πληθυσμούς των νυχτερίδων» γράφουν οι ερευνητές και προσθέτουν ότι η ανάλυση των μικροοργανισμών στους νεφρούς νυχτερίδων οι οποίες συνελέγησαν κοντά σε οπωρώνες χωριών και σε σπηλιές της Γιουνάν τούς βοήθησε να αποκαλύψουν τη μεγάλη γκάμα μικροβίων που «φιλοξενούν» εντός τους οι νυχτερίδες αλλά και να αναλύσουν το γονιδίωμα νέων ιών Henipa που συνδέονται στενά με τους ιούς Νίπα και Χέντρα. «Τα ευρήματα εγείρουν μεγάλη ανησυχία σχετικά με τη δυναμική αυτών των ιών να μεταπηδήσουν σε ανθρώπους ή εκτρεφόμενα ζώα».

Τεχνικός άθλος για το τηλεσκόπιο James Webb – Απαθανάτισε σύστημα.....εξωπλανητών

 Σε μια εικόνα που σύμφωνα με ανακοίνωση της NASA άφησε «άφωνους» τους ερευνητές, το διαστημικό τηλεσκόπιο James Webb κατάφερε να παρατηρήσει άμεσα τέσσερις γιγάντιους πλανήτες που περιφέρονται γύρω από ένα νεαρό άστρο σε απόσταση 130 ετών φωτός από τη Γη. Ο τεχνικός άθλος προσφέρει νέα στοιχεία για τη διαδικασία σχηματισμού των πλανητικών συστημάτων.

Μέχρι σήμερα ελάχιστοι εξωπλανήτες έχουν παρατηρηθεί άμεσα, δεδομένου ότι ακόμα και οι μεγαλύτεροι τείνουν να χάνονται μέσα στη λάμψη των μητρικών τους άστρων.

Οι περισσότεροι γίνονται αντιληπτοί μόνο έμμεσα, καθώς προκαλούν μια ανεπαίσθητη μείωση της φωτεινότητας των άστρων τους όταν περνούν ακριβώς από μπροστά τους. Μπορούν επίσης να εντοπιστούν από τη βαρυτική τους επίδραση στο άστρο τους, αν είναι αρκετά μεγάλοι.

Το σύστημα του άστρου HR 8799 είναι ιδιαίτερη περίπτωση επειδή σχηματίστηκε πριν από μόλις 30 εκατομμύρια χρόνια, μια στιγμή στην κοσμική κλίμακα του χρόνου.

Σε αυτή τη φάση, οι πλανήτες είναι ακόμα θερμοί και εκπέμπουν υπέρυθρη ακτινοβολία, την οποία μπορεί να ανιχνεύει άμεσα το James Webb.

Συγκεκριμένα, το τηλεσκόπιο κατέγραψε μήκη κύματος που αποκαλύπτουν την παρουσία σημαντικών ποσοτήτων διοξειδίου του άνθρακα, οι οποίες με τη σειρά τους προσφέρουν ενδείξεις για το πώς σχηματίστηκαν οι τέσσερις πλανήτες.

H φασματική ανάλυση του πλανητικού συστήματος αποκάλυψε την παρουσία διοξειδίου του άνθρακα. Πηγή: NASA, ESA, CSA, STScI, J. Olmsted (STScI)

Σώματα τέτοιου μεγέθους μπορούν να προκύψουν με δύο τρόπους: είτε από την ξαφνική κατάρρευση μιας μεγάλης μάζας υδρογόνου, είτε από τη σταδιακή συγκέντρωση αερίου γύρω από έναν βαρύ, συμπαγή πυρήνα.

Η παρουσία βαρύτερων χημικών στοιχείων όπως ο άνθρακας και το οξυγόνο του CO2 συνηγορεί στο δεύτερο σενάριο, από το οποίο πιστεύεται ότι προέκυψαν και οι αέριοι γίγαντες του Ηλιακού Συστήματος –Δίας, Κρόνος, Ουρανός και Ποσειδώνας.

Σύμφωνα με τους ερευνητές που υπογράφουν τη μελέτη στο The Astrophysical Journal, επόμενος στόχος είναι η άμεση παρατήρηση μικρότερων πλανητών στο μέγεθος της Γης.

Αυτό θα μπορούσε να γίνει με το διαστημικό τηλεσκόπιο «Nancy Grace Roman» που σχεδιάζει να εκτοξεύσει η NASA το 2027

Νέες μελέτες καταγράφουν λεπτό προς λεπτό τις τελευταίες μέρες της Πομπηίας

 Ανατριχιαστικές λεπτομέρειες για τις τελευταίες δύο ημέρες της αρχαίας Πομπηίας έρχονται για πρώτη φορά στο φως χάρη σε μελέτες που παρακολουθούν λεπτό προς λεπτό το χρονικό της ηφαιστειακής καταστροφής το 79 μ.Χ.

Οι δύο αναλύσεις που δημοσιεύονται στο Journal of the Geological Society (διαθέσιμες εδώ και εδώ) αποκαλύπτουν ότι η πόλη θάφτηκε σε αργή κίνηση μετά την έκρηξη του Βεζούβιου -μια σειρά καταστροφικών κυμάτων που διήρκεσαν 32 αγωνιώδεις ώρες, και όχι 19 όπως πιστεύαμε μέχρι σήμερα.

Χάρη στη μαρτυρία του ρωμαίου συγγραφέα Πλίνιου του Νεότερου, ο οποίος παρακολούθησε την ηφαιστειακή έκρηξη από την άλλη πλευρά του κόλπου της Νάπολης, οι γεωλόγοι γνώριζαν ότι η καταστροφή εξελίχθηκε σε δύο κύριες φάσεις: μια αρχική βροχή ηφαιστειακής τέφρας την οποία ακολούθησαν «πυροκλαστικά κύματα», σύννεφα υπέρθερμου υλικού που λόγω του βάρους τους κινούνται παράλληλα με το έδαφος σε μεγάλες ταχύτητες.

Τώρα, γεωλόγοι του Πανεπιστημίου «Φεντερίκο Β’» της Νάπολης αποκαλύπτουν μια πιο λεπτομερή αλληλουχία γεγονότων.

Περίπου τα μισά γνωστά θύματα της Πομπηίας εκτιμάται ότι σκοτώθηκαν λίγο μετά τις 7 το πρωί κατά τη δεύτερη μέρα της έκρηξης (Archaeological Park of Pompeii)

Οι ερευνητές χαρτογράφησαν τις αποθέσεις ηφαιστειακών υλικών σε μια έκταση 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων γύρω από τον Βεζούβιο. Η κατανομή της τέφρας, η οποία σε ορισμένες περιοχές έχει πάχος αρκετών μέτρων, δίνει δεδομένα για τη συμπεριφορά του ηφαιστείου.

Η ανάλυση υποδεικνύει ότι η έκρηξη κάλυψε την περιοχή με οκτώ κυβικά χιλιόμετρα ηφαιστειακού υλικού, ποσότητα αρκετή για να θάψει το Μανχάταν σε βάθος 130 μέτρων. Το σύννεφο τέφρας υπολογίζεται ότι έφτασε στη στρατόσφαιρα σε ύψος 34 χιλιομέτρων.

Ο Πλίνιος ο Νεότερος έγραψε ότι ο Βεζούβιος καλύφθηκε από ένα σύννεφο τέφρας σε σχήμα ομπρέλας γύρω στη 1 το απόγευμα. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι η έκρηξη είχε ξεκινήσει μια ώρα νωρίτερα.

Σπίτια και πολυτελείς βίλες της Πομπηίας διατηρήθηκαν σε άριστη κατάσταση θαμμένα κάτω από την τέφρα (Reuters)

Τις επόμενες 17 ώρες ο ουρανός έβρεχε ελαφρόπετρες που σχημάτισαν ένα στρώμα πάχους 2,7 μέτρων και οδήγησαν πολλές στέγες σε κατάρρευση.

Στις 19.06, εκτιμά η μελέτη, ο Βεζούβιος άρχισε να ξερνά τα πρώτα πυροκλαστικά κύματα, τα οποία συνεχίστηκαν όλη τη νύχτα ανά διαστήματα 80 λεπτών.

Η έκρηξη κορυφώθηκε το επόμενο πρωί, όταν κατέρρευσε ο θόλος του ηφαιστείου. Ακολούθησε μια ανάπαυλα, στην οποία αρκετοί κάτοικοι βρήκαν ευκαιρία να εγκαταλείψουν την καταδικασμένη πόλη.

Ξαφνικά, στις 07.07 το πρωί, ήρθε το χειρότερο πυροκλαστικό κύμα, το οποίο κάλυψε απόσταση 25 χιλιομέτρων από το ηφαίστειο.

Περίπου τα μισά από τα γνωστά θύματα της Πομπηίας βρέθηκαν εγκλωβισμένα σε αυτό το στρώμα ηφαιστειακών υλικών.

«Δεν είναι δυνατό να επιζήσεις από ένα τέτοιο φαινόμενο» σχολίασε στο περιοδικό Science ο Κλαούντιο Σκαρπάτι, επικεφαλής της μελέτης.

O Βεζούβιος απέχει μόλις λίγα χιλιόμετρα από τη Νάπολη ( Wolfgang Moroder / CC BY-SA 3.0)

Γύρω στις 16.00 την επόμενη μέρα ήρθε μια ακόμα σειρά πιο ήπιων πυροκλαστικών κυμάτων, στων οποίων το υλικό δεν βρέθηκαν ανθρώπινα οστά.

Αυτό υποδεικνύει ότι λίγοι είχαν απομείνει στην πόλη όταν η έκρηξη επιτέλους σταμάτησε γύρω στις 20.05.

Στις δύο τελευταίες μέρες της, η Πομπηία δέχτηκε συνολικά 17 πυροκλαστικά κύματα, γράφουν οι ερευνητές.

Τα ευρήματα δεν αφορούν όμως μόνο το παρελθόν αλλά και το μέλλον, καθώς αναμένεται να βοηθήσουν στην κατάρτιση σχεδίων έκτακτης ανάγκης για ενδεχόμενη νέα έκρηξη του Βεζούβιου.

Το ηφαίστειο, ένα από τα πλέον επικίνδυνα του κόσμου, απέχει μόλις 9 χιλιόμετρα από τη Νάπολη των 3 εκατομμυρίων κατοίκων.

Όπως σχολίασε ο Σκαρλέτι,  ο οποίος ζει στη σκιά του ηφαιστείου, «έχουμε πλέον μια πιο σαφή εικόνα για τις επιπτώσεις στα κτήρια και τους ανθρώπους στην πορεία των ωρών».

Πομπηία: Γενετικές αναλύσεις στα περίφημα εκμαγεία ανατρέπουν θεωρίες για τα θύματα

 Οι πρώτες γενετικές αναλύσεις σε αρχαία οστά από την Πομπηία ανατρέπουν τα αφηγήματα αρχαιολόγων για το φύλο, τις συγγένειες και την ταυτότητα των θυμάτων από την έκρηξη του Βεζούβιου.

Όταν το ηφαίστειο εξερράγη το 79 μ.Χ., κύματα υπέρθερμου ηφαιστειακού υλικού κάλυψαν τη ρωμαϊκή πόλη και τη μετέτρεψαν σε χρονοκάψουλα που δεν άνοιξε μέχρι τις πρώτες ανασκαφές το 1748.

Σώματα των θυμάτων που εγκλωβίστηκαν μέσα στην τέφρα αποσυντέθηκαν με την πάροδο του χρόνου και άφησαν κοιλότητες μέσα στις οποίες παρέμεναν μόνο τμήματα οστών. Το 1863, ο αρχαιολόγος Τζιουζέπε Φιορέλι άρχισε να δημιουργεί εκμαγεία των νεκρών χύνοντας γύψο μέσα σε αυτές τις κοιλότητες.

Τα 104 εκμαγεία που προέκυψαν καταγράφουν τις αγωνιώδεις τελευταίες στιγμές ανθρώπων που είτε ψήθηκαν ζωντανοί είτε πέθαναν από ασφυξία στη διάρκεια της καταστροφής στην Πομπηία.

Οι στάσεις των νεκρών οδήγησαν σε σενάρια για την ταυτότητα και τις σχέσεις τους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα, το εκμαγείο ενός ξαπλωμένου ενήλικα πάνω στην κοιλιά του οποίου καθόταν ένα παιδί. Το χρυσό βραχιόλι στον καρπό οδήγησε τους αρχαιολόγους στην ερμηνεία ότι επρόκειτο για μητέρα και το παιδί της.

Όμως όχι, στην πραγματικότητα πρόκειται για το πτώμα ενός άνδρα που δεν είχε καμία συγγένεια με το παιδί που καθόταν πάνω του, αποκαλύπτει η νέα, διεθνής μελέτη που δημοσιεύεται στην επιθεώρηση Current Biology.

Τα θύματα στον «Οίκο του Χρυσού Βραχιολιού» δεν ήταν οικογένεια όπως πίστευαν οι αρχαιολόγοι (Archeological Park of Pompeii)

Στη διάρκεια εργασιών συντήρησης 86 εκμαγείων, οι ερευνητές συνέλεξαν θραύσματα οστών και κατάφεραν να απομονώσουν γενετικό υλικό συνολικά 14 ανθρώπων.

Τα μη αναμενόμενα ευρήματα «έχουν σημαντικές συνέπειες για την ερμηνεία αρχαιολογικών δεδομένων και την κατανόηση των αρχαίων κοινωνιών» σχολίασε σε δελτίο Τύπου η Αλίσια Μίτνικ του Χάρβαρντ, τελευταία συγγραφέας της δημοσίευσης.

«Αναδεικνύουν τη σημασία της αξιοποίησης γενετικών δεδομένων, σε συνδυασμό με τις αρχαιολογικές και ιστορικές πληροφορίες, προκειμένου να αποφύγουμε παρανοήσεις που βασίζονται σε σύγχρονες υποθέσεις».

Ο σκελετός με το χρυσό βραχιόλι και το νεκρό παιδί βρέθηκε στο ίδιο δωμάτιο μαζί με δύο άλλα άτομα, έναν ενήλικα που υποτίθεται ήταν ο πατέρας και ένα δεύτερο παιδί που δείχνει μεγαλύτερο σε ηλικία. Μέχρι τώρα, οι αρχαιολόγοι είκαζαν ότι επρόκειτο για οικογένεια.

Στην πραγματικότητα, τα τρία από τα τέσσερα άτομα που εξετάστηκαν δεν είχαν καμία άμεση βιολογική συγγένεια, αποκαλύπτει το DNA των σκελετών τους.

Ένα άλλο αφήγημα που διαψεύδεται αφορά δύο ενήλικες που πέθαναν αγκαλιασμένοι (εικόνα πάνω) και υποτίθεται ότι ήταν είτε αδελφές είτε μητέρα και κόρη. Το ένα από τα δύο εκμαγεία που εξετάστηκαν ανήκε τελικά σε άνδρα.

Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι αρχαιολόγοι παλαιότερων εποχών όχι μόνο προχωρούσαν σε αστήρικτες ερμηνείες που θα μεγέθυναν το ανθρώπινο δράμα της Πομπηίας στα μάτια του κοινού, αλλά επιπλέον μετέφεραν και επανατοποθετούσαν κάποια εκμαγεία κατά το δοκούν.

«Τα γενετικά ευρήματα μάς ενθαρρύνουν να αναλογιστούμε τους κινδύνους της επινόησης ιστοριών για το φύλο και τις οικογενειακές σχέσεις σε αρχαίες κοινωνίες σύμφωνα με τις προσδοκίες της σημερινής εποχής» είπε ο Ντέιβιντ Ράιχ του Χάρβαρντ.

Η μελέτη, τέλος, επιβεβαιώνει ότι ο πληθυσμός της Πομπηίας ήταν γενετικά ποικιλόμορφος και κοσμοπολίτικος, με τα θύματα που εξετάζονται να αντλούν καταγωγή από πρόσφατα κύματα μετανάστευσης από την Ανατολική Μεσόγειο.

Ειδήσεις Σήμερα:

Η πρώτη αρχαιολογική έρευνα στο διάστημα - Τι ανακαλύφθηκε

 Περισσότεροι από 270 άνθρωποι από 23 χώρες έχουν επισκεφθεί τον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό (ISS) σε πάνω από δύο δεκαετίες. Με στόχο την καλύτερη κατανόηση του μικρής κλίμακας κοινωνικού συνόλου του ISS, της προσαρμογής των ανθρώπων σε αυτό το γεμάτο προκλήσεις περιβάλλον και της πραγματικής χρήσης των χώρων και του εξοπλισμού του, μια διεθνής ερευνητική ομάδα διεξάγει την πρώτη μεγάλης κλίμακας… αρχαιολογική αποστολή στο Διάστημα και δημοσιεύει τα πρώτα αποτελέσματα στο περιοδικό ανοικτής πρόσβασης «PLOS ONE».

Πώς ξεκίνησε η μελέτη 

Καθώς η ερευνητική ομάδα εκτίμησε ότι οι συνεντεύξεις των μελών του πληρώματος δεν φτάνουν για να αποτυπωθούν οι συνθήκες διαβίωσής τους στον ISS, χρησιμοποίησε την αρχαιολογική πρακτική της δοκιμαστικής τομής προσαρμοσμένης στο Διάστημα και στο γεγονός ότι οι επιστήμονες δεν μπορούσαν να είναι παρόντες στις εργασίες. Ο στόχος ήταν να επιλεγούν στη συνέχεια περιοχές για πιο εκτεταμένη «ανασκαφή».

Για την προκαταρκτική έρευνα επιλέχθηκαν έξι τοποθεσίες στον ISS και ζητήθηκε από τους αστροναύτες το 2022 να τραβούν φωτογραφίες από κάθε τοποθεσία καθημερινά για 60 ημέρες, προκειμένου στη συνέχεια οι ερευνητές να μελετήσουν τη χρήση των χώρων και τα αντικείμενα που χρησιμοποιεί το πλήρωμα.

Τα πρώτα ευρήματα από το πρότζεκτ «International Space Station Archaeological Project» και τις δύο πρώτες περιοχές μελέτης παρουσιάζονται στη δημοσίευση. Πρόκειται για έναν χώρο που προορίζεται για τη συντήρηση του εξοπλισμού (τετράγωνο 3) και έναν άλλον κοντά στις τουαλέτες και τον εξοπλισμό άσκησης (τετράγωνο 5).

ISS

Η ανάλυση των φωτογραφιών σε αυτές τις περιοχές αποκάλυψε 5.438 αντικείμενα που χρησιμοποιούνταν για διάφορους σκοπούς. Ο χώρος που προορίζεται για τη συντήρηση του εξοπλισμού διαπιστώθηκε ότι για μεγάλο χρονικό διάστημα δεν χρησιμοποιείται για τον σκοπό που δημιουργήθηκε και αντίθετα έχει γίνει χώρος αποθήκευσης για αντικείμενα όλων των ειδών. Επίσης, το τετράγωνο 5 διαπιστώθηκε ότι είναι ένας κενός χώρος, που χρησιμοποιούνταν τελικά για αποθήκευση ειδών περιποίησης και άλλων αντικειμένων, χωρίς ωστόσο να έχει προβλεφθεί να έχει χώρους αποθήκευσης.

Όπως επισημαίνεται, τα ευρήματα καταδεικνύουν πώς οι παραδοσιακές αρχαιολογικές τεχνικές μπορούν να προσαρμοστούν για τη μελέτη απομακρυσμένων οικοτόπων ή περιοχών με ακραίες συνθήκες. Οι συγγραφείς σημειώνουν ότι «το πείραμα είναι η πρώτη αρχαιολογία που έγινε ποτέ εκτός του πλανήτη Γη. Εφαρμόζοντας μια πολύ παραδοσιακή μέθοδο δειγματοληψίας μιας περιοχής σε ένα εντελώς νέο είδος αρχαιολογικού πλαισίου, δείχνουμε πώς το πλήρωμα του ISS χρησιμοποιεί διάφορες περιοχές του διαστημικού σταθμού με τρόπους που αποκλίνουν από τα σχέδια της αποστολής.

Οι αρχιτέκτονες και οι σχεδιαστές μελλοντικών διαστημικών σταθμών μπορούν να αντλήσουν πολύτιμα διδάγματα από αυτό το έργο».