Astro Nafs Groups

Μπορώ να αφαιρέσω μια ζωή; Αυτό ήταν το δίλημμα πριν από 900 χρόνια, κατά τις σταυροφορίες. Το 1120, ο Πάπας Ιννοκέντιος Β΄ πέρασε το Ρουβίκωνα, εγκρίνοντας τη δημιουργία των Ιπποτών του Ναού στην Ιερουσαλήμ, ενόψει της απειλής που αποτελούσε ο Ισλαμισμός για τον Χριστιανισμό. Αυτό σήμαινε ότι ένας θρησκευόμενος μπορούσε να λερώσει τα χέρια του με το αίμα του εχθρού. «Από ανάγκη, διαμορφώθηκε η ιδέα μιας στρατιωτικής Εκκλησίας, στην οποία οι γιοι της θα μπορούσαν να κινητοποιηθούν με όπλα εναντίον των απίστων», εξηγεί ο Κάρλος ντε Αγιαλά Μαρτίνεθ, καθηγητής μεσαιωνικής ιστορίας στο Αυτόνομο Πανεπιστήμιο της Μαδρίτης, στο El Pais English. «Το να σκοτώνεις δεν θα σε καταδίκαζε, επειδή θα υπάκουες στον Θεό». Το ζήτημα αυτό προέκυψε μετά την Πρώτη Σταυροφορία το 1095, τη στρατιωτική εκστρατεία για την ανάκτηση των εδαφών που είχαν χαθεί από τους Μουσουλμάνους. «Αν και η Ιερουσαλήμ κατακτήθηκε το 1099, η κατάσταση ήταν πολύ ευαίσθητη. Χρειαζόταν μια ισχυρότερη δέσμευση», προσθέτει. Επιπλέον...

Ο χρόνος μπροστά σε οθόνες έχει γίνει συνώνυμος με κακά νέα, καθώς κατηγορείται για την αύξηση της κατάθλιψης στα παιδιά, τα προβλήματα συμπεριφοράς και την  στέρηση ύπνου . Η διάσημη νευροεπιστήμονας Σούζαν Γκρίνφιλντ έφτασε στο σημείο να πει ότι η χρήση του διαδικτύου και τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορούν να βλάψουν τον εγκέφαλο του εφήβου. Το 2013, συνέκρινε τις αρνητικές επιπτώσεις του παρατεταμένου χρόνου μπροστά σε οθόνες με τις πρώτες ημέρες της κλιματικής αλλαγής: μια σημαντική αλλαγή που οι άνθρωποι δεν λάμβαναν σοβαρά υπόψη. Πολλοί άνθρωποι το παίρνουν πιο σοβαρά τώρα. Αλλά οι προειδοποιήσεις για τη σκοτεινή πλευρά  μπορεί να μην λένε όλη την ιστορία . Ένα κύριο άρθρο στο British Medical Journal υποστήριξε ότι οι ισχυρισμοί της Γκρίνφιλντ σχετικά με τον εγκέφαλο «δεν βασίζονταν σε μια δίκαιη επιστημονική αξιολόγηση των στοιχείων… και είναι παραπλανητικοί για τους γονείς και το ευρύ κοινό». Τώρα, μια άλλη ομάδα Βρετανών επιστημόνων ισχυρίζεται ότι δεν υπάρχουν συγκεκρι...

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε μια σχεδόν ξεκάθαρη εικόνα για το τι χρειαζόμαστε πραγματικά από μια σχέση, όμως συχνά δυσκολευόμαστε να αναγνωρίσουμε αν το λαμβάνουμε. Ακολουθούν 3 ερωτήσεις που θα μπορούσαν να μας βοηθήσουν να το διαπιστώσουμε. Αν απαντήσεις «ναι», μάλλον βρίσκεσαι σε καλά χέρια. Αν όμως οι απαντήσεις είναι «όχι», τότε ίσως συμβιβάζεσαι με κάτι λιγότερο απ’ ό,τι αξίζεις. Νιώθεις ότι σε εκτιμούν; Σύμφωνα με μελέτη, από το  Current Opinion in Psychology , η εκτίμηση είναι μια «δυαδική εμπειρία» — δηλαδή περιλαμβάνει τόσο τη δική σου αντίληψη όσο και τις πράξεις του/της συντρόφου σου. Η προσωπική σου αίσθηση ότι σε εκτιμούν επηρεάζεται από τον τρόπο που το δείχνει ο/η σύντροφός σου και αντίστροφα. Με άλλα λόγια, τα «ευχαριστώ» έχουν σημασία, αλλά μόνο όταν συνοδεύονται από  συναισθήματα , σκέψεις και πράξεις που τα κάνουν ουσιαστικά. Τα γενικά «ευχαριστώ» χάνουν συνήθως τη σημασία τους και η εκτίμηση γίνεται αντιληπτή ως αυθεντική μόνο όταν συνδέεται με κάτι συ...

  Ζώντας σε έναν κόσμο που όλοι είμαστε συνεχώς online, το multitasking είναι πανταχού παρόν και τα γεμάτα προγράμματα κυριαρχούν, η μοναξιά συχνά έχει κακή φήμη. Για πολλούς, θεωρείται ένδειξη κοινωνικής απομόνωσης ή ψυχικής κόπωσης. Όμως, η επιστήμη έρχεται να ανατρέψει αυτή την αντίληψη, δείχνοντας ότι η συνειδητή, θετική μοναξιά μπορεί να είναι ένα από τα πιο ισχυρά εργαλεία για την ενίσχυση της ψυχικής και σωματικής μας υγείας, ένα είδος «ψυχολογικού φορτιστή.» Τι είναι η συνειδητή μοναξιά; Η συνειδητή μοναξιά δεν είναι απλώς το να είμαστε μόνοι. Είναι μια ενεργή επιλογή να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας — όχι από μοναξιά ή υποχρέωση, αλλά για να ανασυνταχθούμε, να επεξεργαστούμε τα συναισθήματά μας και να επαναφορτίσουμε την ενέργειά μας. Όπως εξηγούν οι  ειδικοί , το να μένουμε μόνοι μας, ενεργοποιεί ένα μέρος του εγκεφάλου που ονομάζεται default mode network, το οποίο βοηθά στη ρύθμιση των συναισθημάτων, στη δημιουργία μνήμης και στον ενδοσκοπικό στοχασμό. Με άλλα λό...

Σε αντίθεση με προηγούμενες οικονομικές υφέσεις, η πανδημία COVID προκάλεσε μια κρίση που διατάραξε την εκπαίδευση και την απασχόληση, διακόπτοντας απότομα την αναδυόμενη σταδιοδρομία των νέων και θολώνοντας τις ελπίδες τους για το μέλλον. Επηρέασε διπλά όσους βρίσκονταν σε μεταβατικό στάδιο προς την ενηλικίωση, είχαν μόλις αποφοιτήσει από το σχολείο ή το πανεπιστήμιο και εισέρχονταν στην αγορά εργασίας. Σύμφωνα με άρθρο του The Conversation,  οι νέοι επωμίστηκαν ένα δυσανάλογο και συχνά κρυφό κόστος, το οποίο είχε μακροχρόνιες επιπτώσεις στην επαγγελματική τους σταδιοδρομία, την οικονομική τους ανεξαρτησία και την ψυχική τους ευεξία. Η εκπαίδευση που έγινε εργασία Η πανδημία προκάλεσε εκτεταμένες διαταραχές στον τομέα της εκπαίδευσης. Τα σχολεία έκλεισαν και υπήρξε ταχεία μετάβαση στην ηλεκτρονική μάθηση. Αυτό εμπόδισε τους νέους να αποκτήσουν βασικές γνώσεις, δεξιότητες και προσόντα. Αυτό επιδείνωσε επίσης τα υπάρχοντα εκπαιδευτικά κενά, ιδίως μεταξύ μαθη...